تقدیم به فرزندم: زود بزرگ نشو مادر؛قهقهه بزن، جیغ بکش ، گریه کن ، لوس شو ، بچگی کن ، ولی زود بزرگ نشو تمام هستی ام. هرچه جلوتر می روی همه چیز تـندتر از تو قدم بر می دارد. حالا هنوز دنیا به پای تو نمی رسد ازپاکی .الهی هرگز هم قدمش نشوی هرگز! آنجا که عمر وزن می گیرد دنیا به قدری سبک می شود که هیچ هیجانی برای پیمودنش نخواهی داشت. کودکی کن ، از ته دل بخند به اداهای ما که برای خنداندنت دلقک میشویم ، بزرگ که شدی از نگاه دلقک ها گریه ات میگیرد, هیچکس مرا مجبور به مادری نکرد،به اختيار خود مادر شدم تا بدانم معنی بیخوابیهای شبانه را،تا بدانم حجم یک لبخند کودکانه ات میتواند معجزه زندگی دوباره ام باشد؛ بهشت من, زمین...